شما بگویید؛ بردگیم یا ویدیوگیم؟ - طرفداران رونالدو

تفریح یا بهتر است بگوییم بازی کردن، بخشی مهم و جدا ناشدنی از زندگی است. کیفیت وجود ما و اینکه چگونه تکامل پیدا نموده ایم، همه مرهون اجداد ما و بازی کردن هایشان است. یوهان هویزینگا، تاریخ نگار فرهنگی، از واژه جالبی به جای لفظ انسان بهره برده است؛ وی با بیان اینکه عنصر بازی کردن را می توان یکی از مهم ترین عناصر فرهنگ آدمی دانست.، از واژه هومو لودن (Homo Luden)، یا به عبارت دیگر، مردی که بازی می نماید، برای توصیف انسان استفاده نموده است.

فرقی نمی نماید به صورت دیجیتال بازی کنیم یا به ساده ترین شکل آن و بدون هیچ نوع ابزاری؛ انسان احتیاج به بازی کردن دارد. به همین علت هم اگر در عوض تحلیل های کارشناسانه سیاسی و اجتماعی در دورهمی های خود بازی کنید، نتیجه بهتری می گیرید و به جای اینکه نادان تر از قبل از جمع خارج شوید، بسیار راضی و با امیدی تازه محفل را ترک می کنید. اینجاست که تصمیم عظیمی مقابل خود می بینید؛ برای بازی کردن، برد گیم را انتخاب کنیم یا ویدیوگیم؟

چه بازی های ویدیویی و چه بازی های تخته ای یا همان برد گیم، هر کدام معینه های خاص خود را دارند. بازی های تخته ای، احتیاجمند یادگیری بیشتری در مقایسه با بازی های ویدیویی هستند و بعلاوه زمان بیشتری را از شما می گیرند. در مقابل، بازی های ویدیویی ساده تر هستند و بسیار محدودتر. به ویژه اینکه کارهایی که می توانید در بازی های تخته ای انجام دهید، بارها و بارها گسترده تر از بازی های ویدیویی است و محدودیت هایی کمتری دارد.

در ادامه کوشش می کنیم تا تعدادی از معینه های مختلف بازی های ویدیویی و بازی های تخته ای را در مقابلتان بگذاریم و در نهایت هم نتیجه گیری را به شما واگذار کنیم. با در نظر گرفتن معینه های مختلف هر دو نوع بازی، می خواهیم این سؤال را از شما بپرسیم که از بین بازی های ویدیویی و بازی های تخته ای، کدام را می پسندید و برای خود و گروه دوستانتان انتخاب می کنید.

بگذارید کمی بیشتر درباره نکات مختلف بین بازی های تخته ای و بازی های ویدیویی و مقایسه این دو شرح دهیم.

آزادی عمل بیشتر یا داستان های آماده

وقتی می گوییم در بازی های تخته ای محدودیت بسیار کمتری در انجام کارها دارید، منظورمان نقش آفرینی های رومیزی است که هنوز هم برترین تجربه ممکن از نقش آفرینی را ارائه می دهند و بازی های ویدیویی به سختی به آن ها نزدیک می شوند. در نقش آفرینی های رومیزی، خودتان برای خود یک شخصیت می سازید، همه چیز آن را معین می کنید و در انجام تقریبا هر کاری (البته معینا در چارچوب قوانین بازی) آزاد هستید. آیا می خواهید شخصیتتان لنگه دمپایی اش را در بیاورد و به صورت دشمن بکوبد؟ چنین چیزی در نقش آفرینی رومیزی ممکن است. تاس می اندازید، اعداد را با در نظر گرفتن تمام معینه های بازی و شخصیت و دشمن، ضرب و تقسیم می کنید و مقدار صدمه لنگه دمپایی شما محاسبه می گردد. در نقش آفرینی های رومیزی همه چیز به سطح تخیل شما بستگی دارد.

در مقابل، بازی های ویدیویی بسیار محدودتر هستند؛ اما ساعت ها هم شما را درگیر ضرب و تقسیم و محاسبه ده ها عدد نمی نمایند. از طرفی هم تصاویری مجذوب کننده از شخصیت شما در دنیایی فانتزی مقابلتان می گذارند. با این حال، امکان اینکه همان کاری که شما می کنید را یک بازی نماینده دیگر هم نموده باشد، بسیار زیاد است؛ در صورتی که در نقش آفرینی های رومیزی و تخته ای این احتمال تقریبا صفر است.

دوستان پایه یا بازی نماینده های آماده

بازی های تخته ای، فرقی نمی نماید چه نقش آفرینی های رومیزی و چه برد گیم های عظیم، همگی فهرستی بلند و بالا از قوانین دارند. یادگیری آن ها برای افرادی که تازه می خواهند بازی کردن را آغاز نمایند، فرایند ای مشقت بار و سخت است و ممکن است هفته ها بازی کردن طول بکشد تا فرد فقط قوانین بازی را یاد بگیرد. در مقایسه، یادگیری بازی های ویدیویی بسیار ساده تر است؛ البته به شرطی که آن فرد مقاومت نداشته باشد و در مقابل بازی های ویدیویی گارد نگیرد؛ چه بسا که بعضی از افراد حتی حاضر نیستند دسته به دست خود بگیرند. در نتیجه یکی از مهم ترین نکات در بازی کردن بازی های تخته ای، پیدا کردن دوستان پایه است.

جمعیتی از دوستان که حاضر باشند یک روز تمام کنار همدیگر بنشینند و برد گیم بازی نمایند، به ندرت پیدا می گردد. ملت حاضرند دوازده ساعت تمام در جاده و راهی به سمت شمال پشت فرمان بنشینند، اما دو ساعت کنار یکدیگر برد گیم بازی ننمایند. پیدا کردن گروهی از دوستان که همواره پایه برد گیم بازی کردن باشند، کار ساده ای نیست. افراد نه حاضرند چیز جدیدی یاد بگیرند و نه حاضرند به چیز جدیدی دست بزنند. این موضوع کمتر برای ویدیوگیم صدق می نماید.

بازی های ویدیویی، به خصوص اگر محبوب و عظیم باشند، ده ها یا بعضا صدها میلیون بازی نماینده دارند. بازی خودش برایتان تیمی تشکیل می دهد که همه اعضای آن آماده بازی کردن هستند؛ البته اگر بیمار و کودک بین آن ها پیدا نگردد که آمده است تا بازی همه را به هم بزند.

تجربه نزدیک یا تجربه دور

تجربه بازی های تخته ای، با دوستانی که کنار هم نشسته اند، در چشم یکدیگر نگاه می نمایند و کارت ها و مهره های واقعی و فیزیکی به دست دارند، از زمین تا آسمان با بازی های ویدیویی فرق می نماید. رابطه ای که بین این گروه از دوستان شکل می گیرد، بارها قوی تر از رابطه شکل گرفته در قالب وویس چت است.

به دست گرفتن کارت ها و مهره ها و حضور در محیط و تعامل نزدیک با بازی، رابطه افراد را با خود بازی هم بسیار قوی تر می نماید؛ طوری که افراد خود را بخشی از آن بازی می بینند. در نتیجه، بازی نماینده ها غرق در بازی می شوند، زمان بیشتری برای آن صرف می نمایند یا بهتر است بگوییم حتی گذر زمان را احساس نمی نمایند، بیشتر به بازی و قوانین آن توجه می نمایند و در همه حال بازی را جدی تر می گیرند.

احتیاج به تخیل قوی، معینه ای که امروزه کمتر در افراد پیدا می گردد، لازمه بازی های تخته ای و شرکت در تجربه ای این چنینی است. در مقابل، بازی های ویدیویی همه چیز را آماده مقابل افراد می گذارند و احتیاجی به تجربه آن ها کنار یکدیگر و تخیل به هیچ شکلی نیست. تجربه و شرکت در بازی های ویدیویی و قبول آن برای ذهنی که در مقابل تخیل مقاومت می نماید، بسیار ساده تر است.

زمان طولانی یا زمان قابل تنظیم

فرقی نمی نماید برای اولین بار است می خواهید یک بازی تخته ای را تجربه کنید و احتیاج به یادگیری قوانین دارید یا نه، در هر صورت، بازی کردن برد گیم زمان زیادی از شما خواهد گرفت؛ به طوری که در کمترین حالت به چند ساعت زمان احتیاج دارید. ورود به بازی های تخته ای، راه اندازی و چیدن آن ها، ساخت شخصیت ها برای نقش آفرینی های رومیزی و محاسبات و چیزهایی از این قبیل، زمان بازی های تخته ای را بسیار طولانی می نماید.

در مقابل بازی های ویدیویی را داریم که هر رقابت در آن ها به صورت میانگین نیم ساعت بیشتر طول نمی کشد و آماده سازی، شبیه به آن چه برای بازی های تخته ای انجام می دهیم، در آن ها وجود ندارد. حتی طولانی ترین بازی ها، مثلا انجام یک رید طولانی در دنیای وارکرفت، نهایتا یکی دو ساعت طول می کشد و به خاطر گوش نکردن حرف گیلد مستر است که همواره یکی خرابکاری به بار می آورد و می بینیم یک روز تمام را مشغول تکرار یک رید در بازی بوده ایم.

حتی اگر کنار هم پای یک بازی ویدیویی نشسته ایم، می توانیم تجربه های کوتاهی، مثل چند دست فیفا یا چند دست تکن را هم در نظر بگیریم که شاید حتی نیم ساعت هم طول نکشند؛ اما به جرأت می گوییم که تجربه ده بیست ساعت پای یک دور نقش آفرینی رومیزی نشستن، بارها از هر چیزی بهتر است.

در نهایت، با آنالیز این نکات، می خواهیم سؤالی که ابتدا از شما پرسیده بودیم را دوباره طرح کنیم. اگر بخواهید با جمعیتی از دوستان خود بازی کنید، کدام گزینه را انتخاب می کنید؟ تعداد زیادی نکته مختلف و معینه های بازی های ویدیویی و بازی های تخته ای و نقش آفرینی های رومیزی را مطرح کردیم.

تمام این نکات را در نظر بگیرید و نهایتا برای ما و دیگران پاسخ خود را از دیدگاه خودتان در بخش نظرات به این سؤال بگویید بردگیم یا ویدیوگیم؟