زندگی چهار نوع انسان در بریتانیای باستان! - طرفداران رونالدو

خبرنگاران |قدمتِ این داستان در حال حاضر تقریباً به یک میلیون سال پیش بازمی گردد. داستانِ حداقل 4 گونه انسانی متفاوت که خودشان را در این گوشه دورافتاده یِ جهانیِ ماقبل تاریخ به آب و آتش زدند، داستانِ فجایع آب و هوایی مهم، داستان یخ بندان ها و بالارفتن سطوح دریاها، داستان انقراض و اشغال دوباره.

به گزارش خبرنگاران ؛ صد ها هزار سال پیش، بریتانیایی های نخستی در جایی که انگار لبه جهانست می زیستند. اطلاعات ما همچنان درباره آن ها بسیار محدود است، اما چند اکتشاف باستان شناسیِ فوق العاده رفته رفته اطلاعات بیشتری درباره این اجداد اسرارآمیز انسانی را فاش نموده اند؛ از ردپا های 900 هزار ساله گرفته تا اجاق های نئاندرتالی. در این مطلب شواهدی را درباره نژاد انسان های اولیه در بریتانیا می خوانید.

هَپیزبِرگ

در حال حاضر، قدیمی ترین مدرک ما از حضور انسان های اولیه در بریتانیا به 900 هزار سال پیش بازمی گردد. سال 2013، طوفانی سبب شد فرورفتگی های اسرارآمیزی که قبلاً رسوبات روی آن ها را پوشانده بود، برهنه شده و در معرض دید قرار بگیرند. این فرورفتگی ها یا ردپا ها دچار فرسایش شدند، اما خوشبختانه یک تیم قبل از این فرسایش، پیروز به ثبت آن ها شد. چیزی که کشف شد این بود که این ردپا ها (متعلق به بزرگسالان و بچه ها) 900 هزار سال قدمت دارند.

ردپاهای هپیزبرگ

هپیزبرگ سایتِ جالبی برای دانشمندانِ علاقمند به دوران ماقبلِ تاریخ بریتانیا است. زیرِ صخره های بزرگی از آوار که مشرف به دریا سر به فلک کشیده اند، رسوباتِ 450 هزار ساله یا بیشتر وجود دارد. همین جا بود که باستان شناسان شواهدِ یک رودخانه یِ ماقبل تاریخ را یافتند که به سمتِ دریایِ شمال جریان داشته؛ یعنی مسیرِ باستانیِ رودخانه تیمز. این ردپا ها به همراهِ کشف ابزار سنگیِ ساده نشان داد که انسان ها تقریباً یک میلیون سال پیش، در کنارِ این رودخانه زندگی می کردند. این قدیمی ترین مدرکی است که ما در حال حاضر از حضورِ انسان ها در بریتانیای مدرن داریم.

دانشمندان توانستند با تحلیلِ گرده های موجود در لایه های رسوبِِ صخره ها، ردپا ها را تاریخ گذاری نمایند. وقتی بریتانیایِ 900 هزار سال پیش را تجسم می کنید، باید سرزمینی را تصور کنید که تفاوت بسیار زیادی با امروز داشته است. آن موقع، بریتانیا جزیره نبود؛ بلکه به وسیله یک پلِ زمینی در سرتاسرِ جنوب شرقیِ انگلستان، به باقی اروپا متصل بود. شایان ذکر است که اینجا لبه جهان بود به عبارت دیگر، بریتانیا برای نژادِ اولیه یِ انسان ها، یکی از چالش برانگیزترین مکان های جهان برای زندگی بود و آب و هوا به شدت متغیر بود. دمای زمین تقریباً هر 20 هزار، 40 هزار و 100 هزار سال، نوسانات بزرگی را تجربه می نماید و زمین را از دمای بسیار سرد به دمای بسیار گرم می رساند. 900 هزار سال پیش، خاتمهِ دوره گرما بود؛ زمانی که آب و هوایی ماقبل تاریخِ بریتانیا شروع به سرد شدن قابل ملاحظه کرد.

بازسازی سر هومو ارکتوس یا انسان راست قامت

در کنار ردپا هایِ هپیزبزرگ هیچ استخوان انسانی کشف نشد و این پرسش را در فکر باستان شناسان بجا گذاشت که این ردپا ها متعلق به کدام گونه های انسان اولیه هستند. با این حال، باستان شناسان با آنالیزِ شکلِ ردپا ها و فسیل های انسانیِ متعلق به یک دوره مشابه زمانی از جای دیگری در جهان به این نتیجه رسیدند که این انسان هایِ اولیه یا انسانِ پیشگام بودند یا انسان راست قامت.

پِیک فیلد

ابزار هفتصدهزارسالۀ سافک

از هپیزبرگ، مدرک دیگری ما را به پِیک فیلد در سافِک کشاند. آنجا ابزار چخماقیِ 700 هزار ساله و استخوان های حیوانات کشف شدند، به این معنا که 700 هزار سال پیش، حین یک دوره گرما در تاریخ بریتانیا، زمانی که آب و هوا شبیه آب و هوای مدیترانه بود، انسان ها بار دیگر در این لبه دورافتاده از جهان همراه با جانداران عجیبی از قبیل کفتار غارنشین زندگی می کردند.

باکس گرُو

کشفِ تبرهای دستی در فوُردویچ در کِنت مدرکی از سکونتِ کوتاهِ انسان در بریتانیا حدود 600 هزار سال پیش است. مدرک مهم بعدی در کشف معمایِ بریتانیایی های اولیه به سایت جالبِ باکس گرُو نزدیک چیچِستِر در ساسِکس غربی مربوط میگردد. به نظر می رسد 500 هزار سال پیش، باکس گرُو یک جور کارخانه پارینه سنگیِ تبردستی بوده است. تبر های دستیِ زیادی در باکس گرُو کشف شده اند که منشا آن ها صخره های گچی نزدیک آنها است. استخوان های حیوانات نیز در این ناحیه کشف شدند که نشان می دهد این انسان ها چه نوع حیواناتی را می خوردند: کرگدن، آهو و اسب. باستان شناسان علاوه بر استخوان های حیوانات، چند استخوان انسان را هم یافته اند. این استخوان ها نخستین مدرک فیزیکی هستند که دانشمندان از انسان های اولیه در بریتانیا دارند.

یکی از صدها تبر دستی که در باکس گرُو انگلستان کشف شد

این استخوان ها در دو لایه جداگانه از سایت کشف شدند، اما قدمت هر دوی آن ها 500-450 هزار سال پیش است. در شروع، دانشمندان باور داشتند که هم استخوان قلم پا و هم دندان پیش به یک گروه انسانی تعلق دارد؛ انسان هایدلبرگی. اما مطالعات اخیر این نظریه را زیر سوال برد و این احتمال مطرح شد که شاید دندان پیش به گونه انسانی متفاوتی تعلق داشته باشد.

در مطالعه مذکور، دندان پیش هایِ یافت شده در باکس گرُو با دندان پیش هایِ یافت شده در Sima de los Huesos, (به معنای گودال استخوان ها) که یک سایتِ ماقبلِ تاریخی در اسپانیا است، مقایسه شدند. دندان پیشِ این دو سایت از نظر ظاهری بسیار شبیه به هم بودند و همین امر سبب شد انسان شناسانی مانند پروفسور کریس استرینگر این فرض را مطرح نمایند که دندان پیشِ باکس گرُو شاید متعلق به نئاندرتال های اولیه باشد. با این حال، استخوانِ قلم پا مانع کار شد. این استخوانِ بسیار قوی بنیه بسیار با استخوان قلم پای پیش-نئاندرتالِ یافت شده در آتاپوئِرکا فرق داشت و نشان می داد که این فسیل متعلق به گونه های متفاوتی از انسان های اولیه است. پس آیا می توان گفت باکس گرُو بین 450 تا 500 هزار سال پیش در اختیار گروه های متفاوت انسانی بوده است؟ انسان هایدلبرگی یا پیش-نئاندرتالی؟ این امکان وجود دارد، اما انسان شناسان قبل از هرگونه نتیجه گیری قطعی، به مدارک بیشتری احتیاج دارند.

در داستان بریتانیایی های اولیه، کشفیات سایت باکس گرُو از باقی کشفیات اهمیت بیشتری دارند. 450 هزار سال پیش سکونت در این مکان ناگهان به خاتمه رسید؛ به عبارت دیگر با وقوعِ یک فاجعه آب و هوایی در بریتانیای پارینه سنگیِ زیرین یا همان یخبندان انگلیس. آن موقع یک ورقه یخیِ بزرگ بریتانیا را پوشاند؛ دمای هوا به شدت کاهش یافت و امروز تصور می گردد انسان های اولیه ای که آن موقع در بریتانیا زندگی می کردند در اثر آن فاجعه آب و هوایی جانشان را از دست دادند. تا جایی که ما می دانیم، تنها 50 هزار سال بعد، با شروع یک دوره گرما، مردم به این نقطه از جهان بازگشتند.

بریتانیای نئاندرتال؟

از 400 هزار سال پیش بود که می توانیم شاهد گونه بسیار جالبی از فعالیت های انسانی از بقایای باستان شناسیِ بجامانده باشیم. ابزار پوسته پوسته کردن و نیزه ای از جنس چوبِ سرخدار که از مردم آن موقع کشف شده و انسان شناسان نام آن ها را مردم کلاکتون نامیدند. دورتر، جایی در جنوب سواحلِ رودخانه تیمز، نزدیکِ سوآنزکامبِ امروزی، تبر های دستی، ردپاها، استخوان های حیوانات و انسان ها همگی به ثبت رسیده اند که معروف ترین آن ها جمجمه سوآنزکامپ است که دانشمندان باور دارند به یک زن نئاندرتال اولیه تعلق دارد. اگر درست باشد، به نظر می رسد بریتانیا سکونتگاه نئاندرتال ها پس از خاتمه یافتنِ یخبندانِ انگلیس و شروع یک دوره نو گرما بوده است. شمالِ تیمز در سافک، در بیچِز پیت نیز شواهدی از اجاق های آن موقع کشف شده است. این بریتانیایی های اولیه (احتمالاً نئاندرتال ها) قادر به مهارِ آتش بودند. آتش کنترل شده نه تنها امکانی برای گرم شدن و آشپزی فراهم می کرد، بلکه عاملی برای تغییرات اجتماعی و توسعه زبان بود.

مجسمه مومیِ پرجزئیاتی از مردِ نئاندرتال با نیزه

یک داستان پیچیده و اسرارآمیز

داستان بریتانیایی های نخستین، یک داستان صاف و پوست کنده نیست بلکه داستانی مملو از فجایع آب و هوایی بزرگ است. انسان شناسان معتقدند که 900 هزار سال پیش، بریتانیا حداقل 10 بار سکونتگاهِ حداقل چهار گونه متفاوتِ انسانی بوده است. 60 هزار سال پیش، نئاندرتال ها هنوز در بریتانیا زندگی می کردند و در نورفولک امروزی ماموت ها را شکار می کردند. تنها 40 هزار سال قبل بود که انسان های مدرن (هومو یَپییِنس) به بریتانیا رسیدند و 10 هزار سال پیش، خط ساحلی و منظره بریتانیای امروزی شروع به پدیدار شدن کرد.

شواهد موجود از بریتون های اولیه هنوز محدود است. بدون تردید با کشفیات باستان شناسی و تحقیقات علمیِ بیشتر در سال های آینده، پیشرفت های هیجان انگیزی در راه است. در شروع این مقاله، به عمد گفته شد قدمتِ این داستان در حال حاضر تقریباً به یک میلیون سال پیش بازمی گردد. چون از آنجا که سایت هَپینزبرگ محل گردآوری قدیمی ترین مدارک فعالیت انسانی در بریتانیا است، این امکان وجود دارد که در آینده، شواهدی به قدمتِ بیش از 900 هزار سال هم کشف گردد.

منبع: Historyhit

مترجم: زهرا ذوالقدر