اتوبو س های دوطبقه خاطره انگیز! - طرفداران رونالدو

همه دوست داشتند در طبقه دومش بنشینند که از آنجا تهران با ساختمان های کم طبقه آن روزهایش را (که از نظر من از این برج های چندین طبقه هم مجذوب کننده تر بودند) ببینند. برای رفتن به طبقه بالا باید از پلکان مارپیچی رد می شدی که مثل کوچه آشتی کنان تنگ بود و گاهی برای ردشدن بچه ها وحشتناک به نظر می آمد.

جالب تر از همه انتهای طبقه اول اتوبوس بود. یک ردیف صندلی عقب و دوردیف روبروی هم برای دورهمی و پاتوق بچه های مدرسه ای و حرکات لودگی و شوخی.

نشسته بر صندلی هایش می شد صدای شهر را شنید. صدای زندگی های مخفی شده پشت دیوار ها را و آرامشی که در پشت پنجره ها جریان داشت، اما در امتداد گذشت روزگار، اتوبوس های دوطبقه همراه با آرامش خیابان هامان به بایگانی رفتند و جای خانه ویلایی و ساختمان های دوطبقه آنقدر برج های سیمانی و شیشه ای بر سنگ فرش کوچه های تهران می روید که دیگر با هیچ ذره بینی نمی توان آسمان را دید.

منبع: صفحه اینستاگرام khatereh.bazi2

پ